آلبرت اشپیر متولد 1905 در مانهایم آلمان است. اشپیر از ابتدای جوانی در رشته های ورزشی اسکی، کوهنوردی و راگبی که برای آلمانی ها در آن زمان ناشناخته و غیرمعمول بود به فعالیت می پرداخت. وی قصد داشت ریاضیدان شود اما پدرش که معتقد بود این رشته آینده ای ندارد او را به سمت معماری سوق داد. اشپیر جوان بنابر سنت خانوادگی همچون پدر و پدربزرگش مهندسی معماری را برگزید و در موسسه ی فناوری مطالعات معماری کارلسروهه و بعدها در دانشگاه معماری مونیخ و برلین تحصیل کرد. تابستان 1922 با دختری به نام «مارگارت وبر» آشنا شد، با او ازدواج کرده و صاحب شش فرزند گردید.
آلبرت اشپیر در جوانی تمایلی به سیاست نداشت اما در سال 1930 در برلین پس از مشاهده مراسم رژه حزب نازی و سخنرانی پرشور آدولف هیتلر، تحت تاثیر شخصیت و نفوذ کلام او قرار گرفته و به حزب نازی پیوست. در ژانویه 1931 روابط دوستانه ی نزدیکی با شخص هیتلر برقرار کرد. او معتقد بود هیتلر و حزب نازی می توانند سد محکمی در برابر تهدید کمونیست ها باشند و شکوه از دست رفته ی امپراتوری آلمان را بازگردانند، مسئله ای که در دوره ی حکومت جمهوری وایمار وجود نداشت.
آلبرت اشپیر در نوجوان در حال ورزش اسکی
اشپیر به سرعت در حزب نازی نبوغ و ارزش هایش را به اثبات رساند. وی از لحاظ مبانی عقاید مشترکات زیادی با آدولف هیتلر داشت که نقطه اوج آن ملی گرایش بود. این معمار جوان و بلند پرواز به سرعت پله های ترقی را پیمود. سال 1934 و پس از درگذشت «پاول تروست» معمار ارشد حزب نازی، اشپیر جایگزین وی شد و بدین ترتیب سال های آغازین فعالیت حرفه ایش بناهای مهمی را در شهر نورنبرگ به منظور برگزاری هرچه بهتر مراسم سالانه حزب نازی طراحی و اجرا کرد. همزمان با اشپیر معمار دیگری با نام «هرمان گایسلر» نیز به کار مشغول بود که آثار این شخص هم مورد توجه آدولف هیتلر بوده است.
اشپیر و آدولف هیتلر در برچسگادن
در سال 1937 با انتصاب او به عنوان «بازرس کل رایش»، هیتلر فرصت بیشتری برای بلندپروازی به اشپیر داد و معمار نابغه ی خود را مامور ساخت بناهای عظیمی همچون: ساختمان جدید «صدارت عظمای رایش» و بنای «تالار وولکشاله (تالار ملت)» در برلین جدید و «کاخ حزب» در نورنبرگ کرد، همچنین ساخت شهر برلین جدید با نقشه ای مدرن و پیشرفته با خیابان مرکزی به طول پنج کیلومتر را به او سپرد که هیچگاه به مرحله ی اجرا نرسید. به گفته ی اشپیر گنبد تالار «وولکشاله» به حدی عظیم و مرتفع بوده که رطوبت بازدم جمعیت موجود در این بنا، می توانسته موجب تشکیل توده ی ابر مانند در سقف آن شود. گنبد این تالار بر اساس طرح گنبد کلیسای «سنت پل» در «رم» بوده، با این تفاوت که مقیاس آن شانزده برابر بزرگتر در نظر گرفته شده بود.
اشپیر یکی از وفادارترین اعضای حزب به هیتلر بود و از دایره ی افراد بسیار معتمد او به حساب می آمد و همسرش دوستی نزدیکی با «اوا بروان» داشت. در سال 1938 اشپیر مفتخر به دریافت نشان طلایی حزب نازی شد. او اکثر اوقات یا در آتلیه تخصصی معماریش در «ابرسالزبورگ» نزدیکی «برگهوف» بود یا کنار هیتلر در «برچسگادن» به چگونگی تحقق رویاهایش برای ساخت آلمانی بزرگ و پیشرفته فکر می کرد.
اشپیر و آدولف هیتلر در حال تبادل نظر بروی طرح های معماری
هنگامی که در فوریه 1942 «فریتز تاد» وزیر وقت تسلیحات وجنگ افزار آلمان در یک سانحه هوایی کشته شد، اشپیر بجای او در این سمت منصوب گردید (قابل ذکر است که اشپیر به همراه فریتز تاد در همان پرواز حضور داشت اما در آخرین دقایق سفرش لغو شد).
وی به دلیل برنامه ریزی و مدیریت بی نظیرش در اقتصاد جنگی آلمان به واسطه ساخت جنگ افزارها و راه های ارتباط زمینی به عنوان بزرگترین وزیر تسلیحات و جنگ افزار آلمان شناخته شد. در زمان مدیریت او تولیدات این صنعت بطور چشمگیری افزایش یافت. در سال 1941 آلمان سالانه 4900 تانک و 9540 نوع دیگر از خودروهای جنگی را تولید می کرد، اما در سال 1944 این روند با مدیریت اشپیر به رقم 17300 تانک و 35350 عدد انواع ماشین آلات جنگی دیگر در سال رسید.
این رشد چشمگیر نتیجه مدیریت و بکارگیری درست نیروی کار بود که بخش عمده ی آن را اسیران جنگی تشکیل می دادند. لازم به ذکر است که عمده ی نیروی کار و کارگران آلمانی به علت نیاز ارتش به سرباز در جبهه ها مشغول خدمت بودند و استفاده از اسرای جنگی تنها راهکار موجود برای دولت آلمان بود. برخلاف ادعای متفقین در دادگاه نورنبرگ مبنی بر شرایط بسیار سخت اعمال شده برای اسرای جنگی مورد استفاده در کارخانه های نظامی آلمان، زمانی که اسرا در این کارخانه ها مشغول به کار بودند از لحاظ معیشت و بهره مندی از امکانات مورد نیازشان اوضاع به مراتب بهتری نسبت به سایر اسیران موجود در اردوگاه های جنگی داشتند، زیرا کارگر تا زمانی که از لحاظ بهداشت و تغزیه در شرایط مناسبی نباشد توانایی ادامه ی کار و تحمل سختی آن را در محیط کارخانه نخواهد داشت و گفتنی است که در کنار همین اسرای مورد استفاده، کارگران آلمانی نیز حضور داشتند و همانند آنها به سختی کار می کردند.
اشپیر به عنوان وریز تسلیحات و جنگ افزار
روابط اشپیر و هیتلر در آخرین روزهای جنگ به سردی گرایید و دلیل آن سرپیچی اشپیر از دستور هیتلر مبنی بر انهدام صنایع آلمان در مناطقی بود که متفقین در حال اشغال آن بودند (سیاست زمین سوخته). اجرای این دستور برای اشپیر که با تلاش و کوشش بسیار بنای این صنایع را گذاشته بود بسیار سخت به نظر می رسیده.
آلبرت اشپیر پس از پایان جنگ در دادگاه نورنبرگ به جرم ارتکاب جنایات جنگی و بکارگیری اسرا به عنوان نیروی کار متهم گردید، اما به دلیل آنکه وی بر فعالیت آنان در کارخانه ها نظارت مستقیم نداشت و دخالتی در چگونگی شرایط کاری آنان نمی کرد، از حکم اعدام تبرئه شده و به 20 سال زندان محکوم گردید.
سال 1970 اشپیر خاطراتش را منتشر کرد و کتابش با استقبال عموم مواجه شد. سرانجام این نخبه ی معماری، سال 1981 در سن 76 سالگی بر اثر سکته قلبی در لندن درگذشت. مدفن وی در «بریج فریدهاوف» هایدلبرگ آلمان (مقبره خانوادگی همسرش) قرار دارد. فرزند اشپیر با نام «آلبرت» نیز همانند پدرش مهندس موفقی شد که در جهان معماری مدرن امروز آثار ارزشمندی ارائه داده است . از آن جمله می توان معماری نمایشگاه جهانی سال 2000 هانوفر در آلمان، معماری نمایشگاه بین المللی خودرو شانگهای چین و همکاری در ساخت ورزشگاه ویژه المپیک پکن (چین) را نام برد.
ماکت برلین جدید با طراحی آلبرت اشپیر
این مقاله از مجموعه مقالات نورنبرگ می باشد / منابع مربوط در انتهای سری مقالات ارائه خواهد شد.
تهیه و تنظیم: اروین
نظرات شما عزیزان:
